นายจิรภัทร ชินบุตร ศิษย์เก่าจากคณะวิศวกรรมศาสตร์
นายจิรภัทร ชินบุตร ศิษย์เก่าจากคณะวิศวกรรมศาสตร์ อีกหนึ่งตัวอย่างดีดี ในการใช้ชีวิตสำหรับวัยรุ่นสมัยนี้ ผู้บริหารธุรกิจด้านอุตสาหกรรม เอ็นจิเนียริ่งที่อายุน้อยที่สุดวัยเพียง 29 ปี
ถึงแม้จะเป็นผู้บริหารธุรกิจ START UP แต่ด้วยคุณภาพของผลงานด้านอุตสาหกรรม จนได้รับความไว้วางใจจากบริษัทยักษ์ใหญ่ คอลัมน์ศิษย์เก่าฉบับนี้จะพาไปทำความรู้จักกันเลย
>สวัสดีค่ะ แนะนำตัวกับทุกคนอีกรอบหน่อยค่ะ
สวัสดีครับผมนายจิรภัทร ชินบุตร ศิษย์เก่าภาควิชาวิศวกรรมศาสตร์อุตสาหการ คณะวิศวกรรมศาสตร์ ครับ ปัจจุบันดำรงตำแหน่งประธานกรรมการบริษัทชินบุตร เอ็นจิเนียริ่ง (ประเทศไทย) ธุรกิจด้านอุตสาหกรรมเอ็นจิเนียริ่ง
>จุดเริ่มต้นของการเข้าศึกษาที่ มทร. ธัญบุรี
หลังจากสำเร็จการศึกษาระดับ ปวช.และปวส. แผนกช่างกลโรงงาน วิทยาลัยเทคนิคสิงห์บุรี ซึ่งช่วงนั้นทางบ้านประสบปัญหาพิษทางเศรษฐกิจ ตอนนั้นคิดว่าถ้าเรียนแค่ ปวส. เงินเดือนไม่สามารถช่วยภาระที่บ้านได้ จึงตัดสินใจเรียนต่อในระดับปริญญาตรี ซึ่งตอนนั้นอยากเป็นวิศวกร อยากหาเงินมาช่วยที่บ้าน จึงสอบเข้าศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรีครับ
>เล่าชีวิตในมหาวิทยาลัยให้น้อง ๆ ฟังหน่อยค่ะ
ผมอยู่หอในกับเพื่อนครับ สิ่งที่จำได้ไม่ลืมตอนที่เข้ามาเรียนวันแรกเครียดมาก เนื่องจากเรียนสายอาชีพมา ต้องมานั่งเรียนกับสายสามัญ ต้องมาปรับตัวทางด้านวิชาการ ต้องพยายามทำความเข้าใจ จากเด็กที่ไม่เคยอ่านหนังสือก็เริ่มอ่าน อ่านสองทุ่มสามทุ่มจนถึงตีสองทุกวันเลย โดยเกรดเฉลี่ยนตอนจบอยู่ที่ 2.5
>จุดเปลี่ยนจากวิศวกร สู่อาชีพนักธุรกิจ
หลังจากเรียนจบหางานทำตามสายงานที่สำเร็จการศึกษา ไปสมัครทำงานโรงงานกระดุม แถวลาดพร้าว 71 แต่ทำได้แค่ 3 วัน เนื่องจากแพ้สารเคมี จึงลาออกมาทำงาน บริษัท โรมอินทิเกรเต็ด ซิสเต็มส์ เกี่ยวกับอิเล็กทรอนิกส์ ทำตัว IC มีโอกาสไปเที่ยวฮ่องกงกับพี่สาวและกรุ๊ปทัวร์ ซึ่งได้เจอกับนักธุรกิจท่านหนึ่ง ชื่อว่าคุณใหญ่ ท่านบอกว่า “อายุ 30 ยังไม่มีธุรกิจระวังจะเป็นคนจน” คำพูดนี้ทำให้ผมคิดมากและเปลี่ยนอนาคตตัวเองไปเลยครับ ตอนนั้นรู้สึกกลัวมาก แต่นั่นคือจุดเริ่มต้นทำให้ตนเองเริ่มคิดทบทวน และคิดเปลี่ยนแปลงตัวเอง จุดประสงค์หลักที่ตนเองเรียนต่อคือหาเงินช่วยที่บ้าน ทำงานได้เงินเดือนเพีง 20,000 บาท ตอนนี้ตนเองหลงประเด็น งานที่ทำและสิ่งที่ได้ไม่สามารถตอบโจทย์ได้ จึงเริ่มคิดจะทำธุรกิจ
>ความสำเร็จของธุรกิจอยู่ที่อะไรคะ
ในการทำธุรกิจต้องอยู่ที่ความซื่อสัตย์ หากว่าอยากทำ คุณต้องรู้ตรงนั้นให้จริงก่อนเพราะธุรกิจเดี๋ยวนี้มักจะเป็นช่วงแค่ช่วงเวลา “ถ้าเราขายความจริงธุรกิจของเราจะไม่ใช่แค่ช่วงเวลา” “ทัศนคติไม่ได้เลือกงาน ไม่จำเป็นจะต้องรับงานยาก งานง่ายก็ได้รับเงินเหมือนกัน ไม่ต้องไปน้อยใจว่าเราอยู่สายงานนี้ แต่เราไม่มีงานยากๆ เลย บางทีงานง่ายๆนี่แหละอาจสร้างกำไรมากมายให้กับเรา อยู่ที่การบริหารจัดการให้ดี เราก็จะเป็นผู้ชนะได้เหมือนกัน” การทำธุรกิจมันเหมือนเราปั่นจักรยาน มันต้องปั่นไปเรื่อย ๆ หยุดไม่ได้ หยุดแล้วล้มทันที แต่ขอให้ปั่นไปเถอะ ปั่นช้าปั่นไวแต่ขอให้ได้ปั่นไปเรื่อย ๆ อย่าหยุดครับ ไม่มีใครประสบความสำเร็จ ขึ้นอยู่กับคำว่าพอ พอแค่นี้ หากคิดว่าตัวเราเองประสบความสำเร็จแล้ว ทุกอย่างมันจะหยุดทันทีจะไม่มีพัฒนาธุรกิจต่อ สำหรับตัวผมไม่มีคำว่าประสบความสำเร็จครับ ธุรกิจมันก็ต้องปั่นต่อไปเรื่อย ๆ ครับ ผมใช้คำว่าก้าวหน้าดีกว่า
>ทำไมต้องเป็นธุกิจด้านอุตสาหกรรม
พอดีว่า ช่วงนั้นผมทำงานอยู่กับเครื่องจักร เครื่องจักรโรงงานชำรุด ต้องสั่งตัวอะไหล่ข้างนอกเข้ามา ตนเองมีหน้าที่ในการรับออเดอร์เข้ามา สะดุดไปที่อะไหล่ที่เราสั่งตัวเล็ก ๆ ทำไมราคามันแพงมาก จึงตัดสินใจที่จะทำธุรกิจการผลิตอะไหล่เครื่องจักร ตนเองเรียนวิศวกรรมมามีความรู้ทางด้านกระบวนการ แต่กระบวนการด้านอื่น ๆ ตนเองไม่มีความรู้เลย จะเริ่มสร้างธุกิจอย่างไร “คิดเสมอว่าต้องรู้จริงถึงลงมือทำได้” จึงได้เริ่มตั้งโครงสร้างของธุรกิจและต้องเรียนรู้ออกเป็น 4 ข้อหลัก คือ ข้อที่ 1.เรียนรู้ระบบ 2.เรียนรู้กระบวนการผลิต ผลิตภัณฑ์ที่จะทำ เรียนรู้ระบบเครื่องจักร 3.เรียนรู้เอกสาร และสุดท้าย เรียนรู้ระบบการตลาด การขาย ดังนั้นจึงออกศึกษาเรียนรู้พร้อมสมุด 1 เล่ม เพื่อใช้ในการจดและจำหาคำตอบที่เกิดขึ้นระหว่างทำงาน เริ่มจากสมัครงานโรงงานรถยนต์ แถวคลอง 3 บริษัทไทยซูซูกิมอเตอร์ ในแผนก CNC ซึ่งแผนกนี้จะได้รับความรู้เกี่ยวกับพวกงานผลิต งานCNC งานเชื่อม งานชุบ และงานบัญชีทุกอย่าง ทำงานประมาณ 1 ปี ผมก็ย้ายไปสมัครงานที่เป็นโรงกลึงธรรมดา ตรงข้ามฟิวเจอร์หลังโลตัส เงินเดือนเพียง 8,000 เพื่อแลกกับความรู้ ระบบที่เป็นโรงกลึง การเป็นผู้ขาย ว่าผลิตภัณฑ์แต่ละตัวเขาผลิตกันอย่างไร ใช้เครื่องจักรแบบไหน เมื่อรู้กระบวนการผลิตจึงย้ายไป สมัครงานเป็น Sale engineer เรียนรู้ในส่วนของการขายและงานเอกสารต่าง ๆ เมื่อเรียนรู้ทุกโครงสร้างและมีความรู้มากพอเลยตัดสินใจเปิดธุรกิจ ตอนนั้นอายุประมาณ 24 ปี
>สุดท้ายนี้มีอะไรฝากถึงน้องๆ
ผมว่าการเรียนในสาขาวิชาหรือคณะ ระบบรุ่นสำคัญมากเวลาทำงานแล้วหรือว่ามาเปิดบริษัท มันเป็นเครือข่ายครับ เราสามารถที่จะคุยกับรุ่นพี่ เพื่อน และรุ่นน้อง อยากให้น้อง ๆที่เข้ามาเรียนรับระบบรุ่นไว้ครับ เพราะมันช่วยเหลือกันได้ ถึงแม้ว่าคุณอาจจะอยู่คนละภาควิชาก็ตาม มันเป็นโอกาสของคุณที่จะมีเครือข่ายมากมายและก็อยู่แบบเป็นมิตรภาพ
